موسیرز (هیئت ابوالفضلی (ع) تهران )

((بسم الله الرحمن ارحیم ))

با سلام ودرود خدمت شما بازدید کننده گرامی

هیئت  ابوالفضلی (ع)  موسیرزیهای گنابادی مقیم تهران در سال 1363به همت جمعی از پیر غلامان عصمت

وطهارت تاسیس گردید  که هدف آن برگزاری مجالس  و عزاداری در طول سال و شبهای جمعه می باشد که

جمع  کثیری از  همشهریان عزیز  در این مراسم حضور  دارند و به سوگواری وهمچنین برگزاری اعیاداسلامی

 می پردازند  .  یکی دیگر از  اهداف  تاسیس  هیئت  دید  و  بازدید  و صله  رحم  و  همچنین بر طرف  نمودن  

مشکلات مادی و معنوی برادران  دینی  نیز  می باشد ، این  هیئت  در طول  سه دهه اخیر به اهداف خوبی

 رسیده که از  ابتدای محرم سال   1390 مجالس خانمها هر هفته در محل اصلی هیئت برگزار  می گردد  و

همچنین تاسیس یک صندوق محلی که به همت اهالی هیئت انجام  گردیده است که با پرداخت وام ضروری

 و  قرض الحسنه  به افراد  عضو از اهداف این صندوق می باشد  که  افراد پس از اخذ  وام د رموعد مقرر  به

 باز پرداخت آن اقدام می نمایند و چه بسیار افرادی که از برکت این صندوق به حل مشکلات خود پرداخته اند

ضمنا مدیریت این صندوق به عهده آقای حسن خفاجه می باشد

لطف وعنایات اهل بیت همیشه شامل این هیئت بوده وهست  .....

آدرس هیئت : تهران ..خیابان خاوران ...انتهای خیابان ذوالفقاری (اتابک ) نرسیده به اتوبان بعثت ... کوچه  آقا علــی گــل

پیشنهادات وانتقادات خود را  از طریق (فرم تماس و یا  ایمیل ) ارسال کنید .... 

ایمیل : MOSIRAZ@YAHOO.COM

((لطفا با پشنهادات وانتقادات خودتان ما را در بهبود ساختن سایت یاری فرمایید))

عکسها در ادامه مطلب

درباره امام حسین (ع)

خلاصه ای از زندگانی امام حسین علیه السلام
ولادت
در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (1) دومین فرزند برومند حضرت على وفاطمه , که درود خدا بر ایشان باد, در خانه وحى و ولایت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص ) رسید, به خانه حضرت على (ع ) و فاطمه (س ) آمد و اسما (2) را فرمود تا کودک را بیاورد.اسما او را در پارچه اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص ) برد, آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.(3)

به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش , امین وحى الهى , جبرئیل  فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا, این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبیر) (4) که به عربى (حسین ) خوانده می شود نام بگذار.(5)چون على براى تو به سان هارون براى موسى بن عمران است , جز آن که تو خاتم پیغمبران هستى .و به این ترتیب نام پرعظمت حسین از جانب پروردگار, براى دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش , فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد, گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه (6) کشت, و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد. (7)

حسین (ع ) و پیامبر (ص )
از ولادت حسین بن على (ع ) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص ) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى که پیامبر راستین اسلام (ص ) درباره حسین (ع ) ابراز میداشت, به بزرگوارى و مقام شامخ پیشواى سوم آگاه شدند.
سلمان فارسى می گوید: دیدم که رسول خدا (ص ) حسین (ع ) را بر زانوى خویش نهاده او را می بوسید و می فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى, تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى, تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدایى که نُه نفرند و خاتم ایشان ,قائم ایشان (امام زمان عج ) می باشد. (8)

انس بن مالک روایت می کند: وقتى از پیامبر پرسیدند کدام یک از اهل بیت خود را بیشتر دوست می دارى , فرمود: حسن و حسین را, (9) بارها رسول گرامى حسن (ع ) و حسین (ع ) را به سینه می فشرد وآنان را می بویید و می بوسید. (10)

ابوهریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است , در عین حال اعتراف می کند که :رسول اکرم را دیدم که حسن و حسین را بر شانه هاى خویش نشانده بود و به سوى مامی آمد, وقتى به ما رسید فرمود هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته , و هر که با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.(11)عالیترین, صمیمیترین و گویاترین رابطه معنوى و ملکوتى بین پیامبر و حسین را میتوان در این جمله رسول گرامى اسلام(ص )خواند که فرمود:حسین از من و من ازحسینم (12)

 حسین (ع ) با پدر
شش سال از عمرش با پیامبر بزرگوار سپرى شد, و آن گاه که رسول خدا (ص ) چشم از جهان فروبست و به لقاى پروردگار شتافت , مدت سى سال با پدر زیست. پدرى که جز به انصاف حکم نکرد , و جز به طهارت و بندگى نگذرانید, جز خدا ندید و جز خدا نخواست و جز خدا نیافت.پدرى که در زمان حکومتش لحظه اى او را آرام نگذاشتند ,همچنان که به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند.

در تمام این مدت , با دل و جان از اوامر پدر اطاعت می کرد, و در چند سالى که حضرت على (ع ) متصدى خلافت ظاهرى شد, حضرت حسین (ع ) در راه پیشبرد اهداف اسلامى , مانند یک سرباز فداکار، همچون برادر بزرگوارش می کوشید, و در جنگهاى جمل , صفین و نهروان شرکت داشت.(13)
به این ترتیب , از پدرش امیرالمؤمنین(ع ) و دین خدا حمایت کرد و حتى گاهى در حضور جمعیت به غاصبین خلافت اعتراض می کرد. در زمان حکومت عمر, امام حسین (ع ) وارد مسجد شد, خلیفه دوم را بر منبر رسول الله (ص ) مشاهده کرد که سخن میگفت. بی درنگ از منبر بالا رفت و فریاد زد: از منبرپدرم فرود آى .... (14)

سفیر عشق به کوفه پای گذاشت تا مژده آمدن مولای عاشقان را به کوفیان بدهد اما افسوس که نمی دانست تاروپود و بافت وجودی این مردم از بی وفایی است . وقتی مسلم را شهید کردند و پیکر او را از بالای دارالعماره کوفه به زمین انداختند در آخرین ذره ذره لحظات وجود فریاد میزد کوفه میا حسین جان کوفه وفا ندارد .

با سلام خدمت همه کاربران عزیز امروز خیلی دلم هوای محرم را کرده هوای کربلا و ضریح شش گوشه ، معمولا رسمه بعد عید غدیر هیئت داران حسینی برای آماده سازی تکایا و هیئت ها خودشونو آماده میکنن انشا الله که خود آقا یه نظری به همه ما بکنه ، حقیقتا برای همین گفتم یه پستی برای پیشواز از محرم در سایت قرار بدیم تا ما هم خودمونو برای این ماه معنوی آماده کنیم .«وجعلنا من الماء کل شیء حیّ»؛ همه چیز با آب زنده است، دل من هم با اشک برای تو…(صلی الله علی الباکین علی الحسین.ع.)

حسین علیه السلام ، زنده ی جاویدی ست که هر سال دوباره شهید می شود و همگان را به یاری حق فرا می خواند . ای ماه خدا! در تقویم دل ما خاطره هیچ ماهی به سرخی تو نیست! سلام خدا بر تو و بر ستارگانی که بر گردت حلقه زده‎اند! و سلام خدا بر خورشید فروزانی که در خود جای داده‎ای! ای ماه خون! بار دیگر از راه می‎رسی و با نسیم گرم کربلایی، قصه آلاله‎های سرخ را به گوش جان می‎رسانی. دوباره سکوت تاریخ را در هم می‎شکنی و بغض ناله را از تنگنای حنجره‎ها آزاد می‎کنی. بانگ چاووش کاروانت به گوش می‎رسد و شیدائیان را دوباره به مهمانی شور و حماسه فرا می‎خواند و جان عشاق را از جام گریه سرمست می‎کند. و سلام بر محرم الحرام، ماه آغازین سال هجری قمری!

محرم راز دل بلاجویان و حرم مصفای اهل دل است، محرم نقطه پرگار اهل ولایت، محرم کتاب خون و شهادت، شور و شعور و کتاب عشق و شکوه شقایق شیدایی و کتاب غلبه نور بر ظلمت و جهل و نادانی است.و سلام بر حسین! سید و سالار شهیدان، سید اولیاء و شقایق سرخ روئیده در نینوا و سلام بر حسین! نور دیده بندگان خدا، گلبوته سرخ باغستان سبز توحید، عطیه بزرگ سرمدی و راهنمای راه رشد و شرف و فضیلت و هدف. سلام بر حسین! که دلیری و آزادگی از قامت بلندش روئید و عشق از نامش حرمت یافت. سلام بر حسین! سالار همه ناشران عقیده و جهاد، و سلام بر حسین، سرو بلند و آزادی و معرفت که از ذلت بیزار است و عاشق آزادی است.

حسین، عاشورا را آفرید و عاشورا حسینیان زمانه را، حسین خود را در بلا افکند تا ولا و ولایت به معنا بنشیند «البلاء للولا» با خون حسین تفسیر شد و مسجدالاقصی و کعبه هدی با خون حسین بقا یافت. حسین چون کتابی بی‎شیرازه، جسمش را به دم تیغ جباران سپرد تا شیرازه قرآن را مستحکم گرداند. حسین با خون خود عدالت، مظلومیت و عبودیت را عاشقانه تعبیر کرد.

حسین همه را به تلاش و مبارزه برای دستیابی به حقیقت زندگی فرا خواند. چرا که پیام کربلا و عاشورا پیام حریت، عدالت، عزت و سرافرازی است و نباید این اهداف بزرگ در مکتب حسین فراموش شود. اگر این اهداف نادیده گرفته شود فلسفه عزاداری و به تبع آن راه حسین (علیه السلام) فراموش خواهد شد. حسین بر ما آموخت که چگونه، عقیده را پاس بداریم. او راه جاودانگی معنوی و مردی را از راه درست و اصولی ترسیم کرد. پس بر او سلام باد.

این خود نیز یک درس است برای ما برای انسانها که : بدانیم هر آغاز را پایانیست و خوشی و شیرینی رای سختی و تلخی به همراست . پس بهترین کار اینگونه می نماید که به فکر حساب اعمال خود بوده و اینگونه تامل کنیم ، که اکنون در محضر حضرت حق برای پاسخگویی به اعمال خود هستیم ، وای که چقدر این لحظه شیرین اکنون برایم ترسناک شده ، شاید گناهانم زیاد شده ، خدایا مرا بیامرز که جز تو کسی ندارم و تویی!! که من از تو پیدا شدم .